Οι επιθέσεις στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης τον περασμένο μήνα, ήταν αφορμή για τους περισσότερους να μάθουν το όνομα Anonymous και να εξοικειωθούν με την ιδέα ενός ιντερνετικού ακτιβισμού.
Πόσα γνωρίζουμε όμως για τους Anonymous και τι μύθοι έχουν δημιουργηθεί γύρω από το όνομά τους και τη δραστηριότητά τους; Σε αυτό το post θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε μία διερευνητική ματιά στη δράση και την ιστορία της ομάδας που έχει συνδέσει το όνομά της με την «κουλτούρα της ιντερνετικής πλάκας» αλλά και του online και offline ακτιβισμού.
Μία φορά κι έναν καιρό….
Η απαρχή των Anonymous, σύμφωνα με ένα εξαιρετικό αφιέρωμα του Wired, τοποθετείται στο 4chan, ένα ιστότοπο στον οποίο μπορεί κανείς να ποστάρει και να σχολιάσει ότι θέλει, όπως θέλει. Μέσα στα κανάλια του, το 2003, αποτυπώθηκε η ιντερνετική κουλτούρα που ήθελε τα ανώνυμα μέλη να συνυπάρχουν ταυτόχρονα, χωρίς κανόνες και νόμους και να λειτουργούν σε συνδυασμό ως ένα… ψηφιακό μυαλό.
Το αντικείμενο των ανώνυμων ιντερνετάδων, δεν ήταν στοχοποιημένο, ούτε είχε πολιτική χροιά. Σε εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε η δημιουργία της κουλτούρας του online trickster. Του ανθρώπου που περιγελά τα πάντα, σπάει τα όρια της νομιμότητας (ορίζοντάς την εκ νέου), είναι πονηρός, παραπλανά, προκαλεί, ψεύδεται, κλέβει, παίζει, είναι θρασύς, υπερβολικός, ορεξάτος, σοκαριστικός, διασκεδαστικός, έξυπνος, ικανός και διερευνητικός. Ίσως η λέξη trickster να είναι η λέξη που χαρακτηρίζει καλύτερα αυτή την κουλτούρα και αντιπροσωπεύει περισσότερο την ιδιοσυγκρασία των μελών της.
Πολλοί προσπάθησαν να φαντασιωθούν τα μέλη των Anonymous ως εφήβους με σπυράκια, λευκό δέρμα εφόσον δεν έβγαιναν στον ήλιο και κάθονται όλη μέρα πίσω από τον υπολογιστή τους, ή ως εκδικητές των blockbuster ταινιών. Κι όμως, ως tricksters, μπορούν να κάνουν τα πάντα για τον καλύτερο λόγο, αλλά και για το χειρότερο. Άρα, οποιαδήποτε προσπάθεια να εξηγήσει κανείς τη συνολική συμπεριφορά ενός hacktivist με κοινωνικά στερεότυπα, πέφτει εκ προοιμίου στο κενό.
Όπως γράφαμε πιο πριν, η αρχική δραστηριότητα αυτής της ιντερνετικής κουλτούρας, αφορούσε κατά κύριο λόγο τον τομέα της διασκέδασης καθώς τότε, δεν είχε να προβληματιστεί για πολλά πράγματα που αφορούσαν την ελευθερία του λόγου στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο ήταν τότε η παιδική χαρά για όποιον ήθελε να πει ή να δείξει κάτι. Και ειδικά μέσα στον χώρο του 4chan αυτό γινόταν χωρίς κανόνες του «πολιτικά ορθού». Όχι ότι δεν υπήρχε ρατσισμός, ή παιδική