Ο χρόνος μου λοιπόν, δεν είναι μόνο ο εξωτερικός, είναι και ο εσωτερικός.

 Κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε μια εσωτερική αναζήτηση κι έναν απολογισμό. Τι ήρθε, τι πέρασε, τι θα έρθει. Εφέτος είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα λόγω φόβου και περιορισμού. Εφέτος λοιπόν όλες μου οι σκέψεις είναι γύρω από το "εγώ". Περίεργο!

Ο χρόνος μου λοιπόν, δεν είναι μόνο ο εξωτερικός, είναι και ο εσωτερικός.

H πιθανότητα μιας εσωτερικής αναστάτωσης αυξάνει όταν τα χρόνια που έχουμε ακόμη να ζήσουμε είναι λιγότερα από αυτά που έχουμε ήδη ζήσει.

Απολογισμός της ζωής μου, μια σημαντική αλλαγή της ανθρώπινης ψυχής.

Φαντάζομαι όλοι, όταν φτάσουν εδώ αντιμετωπίζουμε τον άλλον εαυτό μας.

Σιγά σιγά ή και ξαφνικά αρχίζουμε να μην αισθανόμαστε καλ
ά, να μην είμαστε ικανοποιημένοι, να τα βλέπουμε ανήσυχα. Κάνω τον πρώτο «απολογισμό» και βασανίζομαι από προβληματισμούς και αμφισβητήσεις.

Πολλά από αυτά που πίστευα και θεωρούσα σωστά και έκανα μέχρι τώρα φαίνονται ανούσια, ή και λανθασμένα.

Συνεχίζω πιο βαθιά στη σκέψη.

Ο άνθρωπος γερνάει όταν σταματά να κάνει όνειρα. Δεν σταμάτησαν τα όνειρα απλά άλλαξαν, λέω!

Άθικτοι, Περήφανοι Άνθρωποι

Γράφει ο ψυχολόγος Νικόλαος Βακόνδιος 

Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα απ όσα μπορείς… Περηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι…

Είναι κάποιοι άνθρωποι που χαράζουν μια πορεία στην ζωή τους, επιμένοντας να ακολουθούν αξίες που μπορεί να μην εκτιμούνται πια .. κάποιοι μπορεί να τους βλέπουν «μικρούς», μα μέσα τους να ζηλεύουν την δύναμή που αυτοί δείχνουν. Σαν έναν Δον Κιχώτη που τολμά να τα βάζει με ανεμόμυλους ενώ αυτοί φοβούνται. Άλλοι όμως, κρυφά τους θαυμάζουν, και τους θυμούνται για πάντα, ως φάρους που τους ενέπνευσαν, που δεν άφησαν τις ανθρώπινες αξίες να χαθούν όταν υπήρχε τρικυμία…

Έλεγε κάποτε ένας τέτοιος «άθικτος» άνθρωπος, μάρτυρας σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ότι ενώ προσπαθούσε να απεγκλωβίσει τον κόσμο από τα άμορφα σίδερα…κοίταξε για μια στιγμή γύρω του, είδε αρκετούς να παρακολουθούν διστακτικά… τον παραξένεψε γιατί απλά κοιτούσαν…ίσως να δίσταζαν, ίσως να «μάθαιναν» από το παράδειγμά του.. Μακάρι να ήταν αυτό…να «μάθαιναν»…Ο ίδιος ντρεπόταν που φαινόταν «ήρωας», δεν ήθελε να «ξεχωρίζει»… Μου είπε την φράση… «ίσως πρέπει να έχεις βιώσει τον ανθρώπινο πόνο, για να μπορείς να τον καταλάβεις και να θες να τον σταματήσεις, όπου υπάρχει…»

Οι περήφανοι άνθρωποι λοιπόν είναι αυτοί που δεν ζητούν χάρες για να διακριθούν, δεν θυσιάζουν τον εαυτό τους για να πάρουν εύκολα μία θέση που θα τους δώσει αξία, αναγνώριση των ικανοτήτων τους… Αντίθετα δίνουν οι ίδιοι αξία στην θέση που έχουν, όποια και αυτή να είναι, βοηθώντας τους γύρω τους… Οι τίτλοι ξέρουν, δεν δίνουν αξία. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν «μέσα» στους ανθρώπους, τον πυρήνα τους, αυτός τους ενδιαφέρει.

Θέλουν ό,τι επιτυγχάνουν να οφείλεται στην αξία τους και μόνο και δεν τους ενδιαφέρει πόσο σπουδαίοι δείχνουν στους άλλους. Ξέρουν ότι μπορεί ποτέ να μην αναγνωριστεί το καλό που κάνουν, προσφέρουν για να βλέπουν το χαμόγελο στα πρόσωπα των άλλων, και συνήθως τους βρίσκεις μέσα στον «απλό» κόσμο…

Ένας από αυτούς τους ανθρώπους δούλευε υπάλληλος μεταμεσονύχτια βάρδια σε ένα περίπτερο. Μία σοκολάτα να έτρωγε, θα άφηνε τα χρήματα στο ταμείο…Οι γνώσεις του πολλές, γενικές όχι εξειδικευμένες, καλύτερες από σαράντα πτυχία. Πάντα με το χαμόγελο, παρότι δεν προλάβαινε να δει το παιδί του… Κι ο κόσμος έκανε ουρά για να μιλήσει μαζί του όταν, νιώθοντας μοναξιά, έβγαινε να αγοράσει κάτι, ζητώντας ουσιαστικά, άνθρωπο για να μιλήσει… Κι εκείνος, αν και είχε κιβώτια να τακτοποιήσει, ντρεπόταν πάντα να τους διακόψει ενώ του μιλούσαν…

Έχουν δοκιμαστεί καιρό στα δύσκολα αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί μέσα στην οικογένειά τους, μπορεί πιο μετά στη ζωή… Μπορεί να στηρίχτηκαν κι αυτοί από κάποιον Δον Κιχώτη να παλέψουν, και μετά αυτός έγινε το πρότυπό τους στη ζωή… Γι αυτό και ζητάνε πολύ λίγα για να περάσουν καλά στη ζωή, ανθρώπινα πράγματα, όχι υλικά, μια Δουλτσινέα ίσως…

Έχουν ισχυρή αυτοεκτίμηση γιατί δεν μετράνε τον εαυτό τους και τους άλλους με το τι έχουν στην τσέπη, μα συγκρίνονται με το χειρότερο, και νιώθουν πάντα πολύ πλούσιοι… Κι έτσι αντέχουν πολύ καιρό σε κακουχίες γιατί είναι ολιγαρκείς, κι έτσι, πάντα ελεύθεροι στην σκέψη… Είναι πάντα ελεύθεροι γιατί δεν ασχολούνται με το τι θα μπορούσαν να κατέχουν… Αυτό τους δίνει ένα εντυπωσιακό πείσμα να παλεύουν για την αξιοπρέπεια, την δική τους ή των άλλων.

Οι άθικτοι άνθρωποι λοιπόν είναι θεματοφύλακες ιδεών και ιδανικών, ακόμη και όταν αυτά κατακτηθούν, και πολλοί τα ξεχάσουν γιατί τα νόμισαν δεδομένα…Στους δύσκολους καιρούς θα είναι εκεί όταν χρειαστεί να τα ξαναθυμίσουν…και θα ξεκινήσουν πρώτοι για τους ανεμόμυλους…

Πηγή

Legally Blind Man Shows How He Sees The World By Creating Hypnotizing GIFs

George Redhawk doesn’t let his blindness stop him from creating surreal, morphing GIFs. He began to lose his vision while teaching medicine, including phlebotomy, but the disability forced Redhawk to give up his trade after four years. Suffering from visual distortions created by his mind trying to fill the gaps in his vision, he turned to computer technology to create “The World Through My Eyes” series.

“Following the loss of most of my vision, I began to explore this medium as a means to express the world through my damaged sight,” Redhawk told Graphic Art News. “My art is designed with the idea to challenge and in some cases, disturb the visual sense of ‘order’, very much in the same way that my vision has become a constant challenge to me.”
Source

FASCINATING PHOTOS TAKEN THROUGHOUT HISTORY

The burning monk, 1963.

Deputy Mayor Ernst Kurt Lisso and his family after committing suicide by cyanide to avoid capture by US troops, 1945.

A guard of honour passes out as Queen Elizabeth II rides past during the Trooping the Colour parade, 1970.

Australian soldiers after their release from Japanese captivity in Singapore, 1945.

The Creepy Ghost Shark

Here's a fascinating look at the Ghost Shark family, which consists of the dark ghost shark (Hydrolagus novaezealandiae) and the pale ghost shark (Hydrolagus bemisi).

Physicists Show Both Russia And Turkey Were Lying About The Downed Russian Plane ... by Robin Andrews

... by Robin Andrews

photo credit: The Russian military jet shortly after it was hit by a missile. DAHBOO777/YouTube

Share on facebook
 twitter? Share on reddit Share on google_plusone_share re Sharing ServicesFollowing the recent downing of a Russian military jet by Turkish forces somewhere along the border of Syria and Turkey, both nations offered very different accounts of what happened. Two astrophysicists at the Belgian university KU Leuven have used simple Newtonian mechanics to show why both countries’ accounts cannot possibly be correct.

Last week, a Russian military jet was shot down by Turkey, who claims that it violated their airspace for 17 seconds, and ignored 10 warnings in the space of five minutes. Russia claims that it was shot down over Syrian airspace, and that it never violated Turkish territory. Two Belgian researchers decided to review the video footage of the incident to try and ascertain which account is more accurate.

When the first jet is hit, it begins tumbling to the ground, falling for 30 seconds before it impacts the hillside. Assuming the pilot lost control of the plane immediately, the downwards movement is only dependent on gravitational acceleration. Backtracking this acceleration downwards, they calculated that the plane was traveling at a height of 4,500 meters (14,800 feet) when it was hit – roughly consistent with Turkish accounts at this point.

Turkey claimed a specific crash site, 8 kilometers (5 miles) from where it was hit. This means that it must have been traveling at an initial speed of 980 kilometers per hour (610 miles per hour). Turkish officials say that the jet was traveling through 2 kilometers (1.24 miles) of Turkish airspace for 17 seconds.

At this speed, however, it would have only taken seven seconds. In addition to this, if the jet was traveling at that speed, it would cover a distance of 80 kilometers (50 miles) in five minutes – making the Turkish military’s statement of “ten warnings in five minutes” seem highly implausible; the warnings could not have all fitted into just seven seconds. The warnings made would therefore have been based on mere speculation as to whether or not the plane was crossing the border.

Image credit: An airstrike on Kobane, a town close to the Syrian-Turkish border.

Τι προσφέρει η ανάγνωση ενός βιβλίου στο μυαλό και την ψυχή

Χθες, επέστρεψα με βραδινή πτήση από προορισμό του εσωτερικού στον οποία είχα βρεθεί με πρωινή πτήση την ίδια μέρα και η κούραση μου είχε φτάσει το ύψος του Empire State Bulding. Η μόνη μου λύση για να ξεχάσω την κούραση και για να περάσει γρήγορα η διαδρομή μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου ήταν να ανοίξω το βιβλίο μου και να αφεθώ στη συναρπαστική πλοκή του. Την ίδια ιδέα είχαν φυσικά και πολλοί άλλοι συνταξιδιώτες μου στο μετρό.
Εξάλλου, η ανάγνωση βιβλίων στα μέσα μεταφοράς, προκάλεσε τη δημιουργία ενός από τους πιο δημοφιλείς λογαριασμούς στο Instagram, με θέμα ωραίους άντρες να διαβάζουν στο τρένο και σχετικό τίτλο “Hot Dudes Reading”, που κέρδισε 110.000 ακολούθους με μόλις 13 posts!
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που μας κάνει να ανοίγουμε τις σελίδες ενός βιβλίου (φυσικού ή e-book) όσο κουρασμένοι ή πιεσμένοι κι αν είμαστε και να μεταφερόμαστε νοητά κάπου αλλού, σε μια άλλη εποχή, να γινόμαστε κάποιοι άλλοι;
Η Annie Murphy Paul σε άρθρο της στους New York Times που φέρει τον τίτλο “Your Brain on Fiction” αναφέρει μια έρευνα του 2006 μέσα από την οποία νευρολόγοι απέδειξαν πως ο εγκέφαλος δραστηριοποιείται σχεδόν το ίδιο όταν διαβάζει για μια εμπειρία με όταν τη βιώνει, καθώς αντιδρούν οι ίδιες περιοχές.
Για παράδειγμα ζήτησαν από Ισπανόφωνους να διαβάσουν τις λέξεις «καφές» και «άρωμα». Τη στιγμή που τις ανάγνωσαν οι απολήξεις του οσφρητικού νεύρου αντέδρασαν, ενώ όταν διάβασαν λέξεις όπως «καρέκλα» και «κλειδί» παρέμειναν αδρανείς. Επομένως, ένα ανάγνωσμα είναι ικανό να διεγείρει και αισθήσεις που κανονικά θα χρειάζονταν ένα ανάλογο ερέθισμα όπως εκείνη της όσφρησης.

Η ανατομία ενός ανταρτοπολέμου..

Ο ανταρτοπόλεμος και ο αντι-ανταρτοπόλεμος στη Συρία και στο Ιράκ "καλά" κρατούν, μένοντας ισόπαλοι μέχρι στιγμής. 

Ο ανταρτοπόλεμος ξεκίνησε από διαφορετικές αφετηρίες στις δύο χώρες. Στη Συρία, ξεκίνησε σαν προέκταση της λεγόμενης "Αραβικής Άνοιξης". Ενός κύματος διαδηλώσεων και εξεγέρσεων, με σκοπό την πτώση δικτατορικών καθεστώτων και την αποτίναξη της καταπίεσης των πτωχών αραβικών λαϊκών στρωμάτων. Στο Ιράκ ο νέος κύκλος, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών, ξεκίνησε με αφορμή τις  φυλετικές-θρησκευτικές διαφορές, μεταξύ σουνιτών και σιϊτών. 

Και εκεί έγινε η μοιραία στροφή προς τον θρησκευτικό, μουσουλμανικό φονταμενταλισμό! Όλα ήλθαν ανάποδα και αντί για προσέγγιση αραβικού  και "δυτικού" κόσμου, που θα οδηγούσε στην ενιαία παγκόσμια  νεοφιλελεύθερη (καπιταλιστική) αντίληψη, προέκυψε η βαθιά ρηγμάτωση, που κατευθύνει στην αποκοπή κάθε επικοινωνίας και στην προσπάθεια βίαιης επιβολής ιδεών και τρόπου ζωής, είτε από τη μια, είτε από την άλλη πλευρά.

Μαχητές του ΙΚ (Φωτογραφία Αρχείου)

Από την "δυτική" πλευρά, τον κύριο λόγο τον έχουν πολιτικοί ηγέτες, ενώ από την "άλλη", τον έχουν οι θρησκευτικοί ηγέτες! Δεν υπάρχει κανένα επίπεδο και κανένας χώρος επαφής! Η πολιτική ιδεολογία, δεν μπορεί να συγκριθεί, ούτε να κατισχύσει του θρησκευτικού δογματισμού, όσο και αν προσπαθήσει κανείς! Μόνο, αν πεισθούν οι θρησκευτικοί ηγέτες και χαλιναγωγήσουν τους πιστούς τους με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν! (Αλήθεια, τους έχει προσεγγίσει έως τώρα κάποιος;)